Tarotkaarten, je hebt er vast wel eens wat van gehoord, maar weet jij wat het echt inhoudt?
Het leggen van tarotkaarten wordt al snel gezien als iets vaags of zweverigs. Maar waar veel mensen niet van op de hoogte zijn, is de enorm rijke geschiedenis van tarotkaarten. Een normale set van speelkaarten bevat 52 kaarten, die worden onderverdeeld in vier soorten van elk 13 kaarten. Bij tarot ligt dit iets anders: het is een set van zevenentachtig kaarten. Deze zevenentachtig kaarten worden onderverdeeld in de Grote Arcana en de Kleine Arcana. De Grote Arcana bevat tweeëntwintig kaarten met archetypische afbeeldingen, bijvoorbeeld De Dwaas, De Keizer en De Geliefden. Deze afbeeldingen vertegenwoordigen alles in ons leven, van gebeurtenissen tot bestaande personen en plekken. De Kleine Arcana bevat de vier kaartkleuren, namelijk Kelken, Zwaarden, Staven en Munten. Deze vier tarot-kaartkleuren vertegenwoordigen de vier elementen, aarde, water, lucht en vuur.
Tarotkaarten zijn hiermee dus erg divers en variëren in uitvoering van het spel met uitgebreide, mooie tekeningen of simpelere versies van de kaarten. Door deze diversiteit binnen de tarotkaarten zijn er dus ook heel veel opties wat je precies kunt doen met het spel. De belangrijkste onderverdeling is tussen divinatie en waarzeggerij. Divinatie, wat is dat? Ik hoor het je al zeggen! Waarschijnlijk is dit de eerste keer dat je die term hoort: meestal wordt dan ook gedacht dat tarot alleen gebruikt wordt voor waarzeggen. Divinatie is een occulte filosofie, waarbij men probeert om inzicht te verkrijgen in de wereld door het geritualiseerd leggen van de kaarten en het interpreteren van de symbolische betekenis erachter. Zo is tarot ontstaan in de 16de eeuw, als een soort geheugensteun om een religie over te brengen! Tarot heeft dus ook een belangrijk cultureel aspect, en mag dus zeker niet worden ondergewaardeerd als een traditionele religieuze kunstvorm!
Leg je zelf ook graag tarotkaarten? Bij de Spirituele Webwinkel vind je verschillende kaartensets en boeken hierover.
